بهداشت عمومی و طب پیشگیری از دیدگاه ابن سینا

این روزها که بحث «بهداشت گرایی» و سعی در جایگزینی آن با «درمان گرایی» و القا بینش جامعه نگر در محافل دانشگاهی و نهادهای سیاستگذاری، مطرح است. این سوال در ذهن بسیاری از دانشگاهیان، نقش بسته که آیا ابن سینا با آنهمه ژرفنگری و تسلط بر علم پزشکی، فلسفه، منطق و... و برخورداری که از هوش و ذکاوت خارق العاده، اصولا فرد بهداشت گرایا درمان گرایی بوده است؟ به همین دلیل به سراغ «کتاب قانون در طب» رفتیم و با توجه به گستردگی مطالب و به منظور افزایش دقت و سرعت پژوهش، تمامی مطالب کتاب مزبور را که بالغ بر یکصد و شصت هزار سطر با عرض 70 کارکتر، بود به حافظه رایانه سپردیم و پس از برنامه نویسی مناسب به جستجوی واژه های مورد نظر، پرداختیم و دریافتیم که مطالب مستندی در زمینه تعریف سلامت و بیماری، رعایت بهداشت،: بهداشت محیط (آب، هوا، غذا، مسکن ...) اهمیت بهداشتی، ورزش، بهداشت مادر و کودک، بهداشت سالمندان و... بطور مبسوط در این کتاب وجود دارد. که بسیاری از موارد فوق علیرغم گذشت بیش از یکهزار سال هنوز پویا و قابل استناد می باشند و «بهداشت گرایی» ابن سینا را حکایت می کنند. تا جاییکه می توان این مطالب را به عنوان یکی از فصول «کتاب جامع رشته بهداشت عمومی» در نظر گرفت و تحت عنوان فوق، به تدریس آن پرداخت.